کاروان

 

عشق من !

 

نهان در میان ساقه های ترد

 

جمله های یک باغچه است .

 

پشت حروف و ابیات و امثال

 

که از باران سخن سیراب اند

 

و در سینه خاکش

 

              - می مکند از پستان ابر -

 

                آسمان را آرام ......... !

 

احاطه می کنم باکوهی ازنقطه چین و ویرگول

 

به انضمام پرانتزهای خمیده باریک

 

                  که عین شکل منند

 

                   در تعظیم به او   !!

 

                         ***

 

می پوشانم وجود عریانش را

 

با علامت های تعجب تعجب !!!!!!!!

 

عین نرده های پهلوبه پهلوی خاردار .

 

علف های هرز باغچه همسایه

 

از حسادت می میرند و زنده می شوند

 

در بحر طویل صناعات ادبی آکادمیک

 

           با کلمه موذی  " و غیره  " .... !

 

                          ***

 

عشق من  !

 

کلامی دیوانه است

 

در دیوان قطور زمان

 

که زنجیرش را پاره کرده

 

از لای استتار و گروتسک پراعتبارجهان

 

و در دفترچه حقیری خفته

 

          در یک   "  سروده  " بی پایان !!

 

 

                          ***

 

هیچکس قادر نیست

 

آن گنج نهفته در قنداق نوستالژی من را

 

از مجهولات و قواعد دست وپا بسته ی

 

                                      عروض  -

 

                                       قافیه  -

 

و پادزهر ایجاز و ایهام و استاتیک

 

                          بیرون بکشد

 

               از دست داروغه های مفتش

 

                          و سانسور کند قیچی !!

 

                                که خودش 

 

                                 خودش را

 

                         تکه پاره می کند

 

                    ضمیر سوم شخص مفرد !!

 

در زمین بکر بی قباله ای

 

معلق در روی ابرهای سفید بایر

 

که دانه های آب  را

 

از سردابه چشمانش

 

لای ابرها میکارد

 

در تهاجم خیل کلاغان افسون

 

با دستانی که

 

هر روزه برای برداشت حیات

 

ارتفاع خارهایش را بالا می برد

 

با تاول های ترکیده

 

که تمامشان دهانی هستند

 

گشوده برای خواندن سرود

 

در تمامی اشارت اصالت

 

                    انگشتانش .......

 

          که پروازی امن می خواهد برایم

 

          در  هجوم ... سرخ .... غروب... !

 

                         ***

 

واژه های نورس جوانه زده

 

عین -  شین  - قاف  را

 

در چاک گود سینه اش

 

                شخم می زند هر روز

 

                         - محصول :

 

                            دوم شخص مفرد است !

 

                           ***

 

ما  وول می خوریم

 

در آیه های معلق ....

 

           -  که بی هویت اند  -

 

                     رسولانشان  !!

 

و دهان شهوانی جان را

 

با سوزن های خیزران

 

از علف های پاپیروس می دوزیم

 

                        برای تنبیه خدایان ......

 

                           ***

 

عشق من !!

 

              اشعه ای هست

 

              که گذر می کند

 

              از زمین و آسمان " افلاطون  "

 

              و گم میشود در سفسطه منطق !!

 

 

                           ***


 


 


 


 


 


 

            


 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٠٧ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/۱۱/٢۱

design by macromediax ; Powered by PersianBlog.ir